Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą jest zobowiązany do odprowadzania za siebie składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Składki dotyczą jego ubezpieczenia zdrowotnego oraz społecznego (emerytury i renty). W przypadku odprowadzania tak zwanych pełnych składek, należy również opłacać składkę na Fundusz Pracy. Jeżeli przedsiębiorca zatrudnia w swojej firmie również pracownika, to jego obowiązki wobec ZUS dotyczą również zatrudnionej osoby. Za nią także należy odprowadzić składki. A w jakiej wysokości? To zależy.

Mały ZUS przedsiębiorcy

Osoba, która pierwszy raz w swoim życiu rejestruje działalność gospodarczą, w ramach której będzie wykonywać inne zadania i dla kogoś innego niż dotychczasowy pracodawca, może odprowadzać tak zwany „mały ZUS”. Podobnie osoba, która w ciągu ostatnich pięciu lat nie prowadziła działalności gospodarczej, a otwierane przedsiębiorstwo nie będzie służyło realizowaniu obowiązków wykonywanych w czasie pracy na etacie. Mały ZUS to ulga dla początkujących przedsiębiorców. Ma być ułatwieniem rozwinięcia działalności i ma chronić przed koniecznością ponoszenia dużych opłat, gdy firma nie jest jeszcze dobrze rozwinięta.

Podstawę dla obliczenia składek początkującego przedsiębiorcy stanowi 30% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku rozliczeniowym. W roku 2017 minimalna pensja wynosi 2000zł, a co za tym idzie, 30% z tej kwoty daje 600zł. I te właśnie 600 złotych to podstawa, która służy do wyliczenia składek dla przedsiębiorcy. Ich wartości kształtują się następująco:

• Emerytalne to 19,52% podstawy (117,12 zł)
• Rentowe 8% podstawy (48,00 zł)
• Chorobowe 2,45% podstawy (14,70 zł)
• Wypadkowe 1,9% podstawy (10,80 zł)

Co razem, na ubezpieczenie społeczne daje 31,77% (190,62 zł) – jest to niemalże jedna trzecia podstawy. Nowi przedsiębiorcy są zwolnieni z konieczności odprowadzania składek do Funduszu Pracy, a składki zdrowotne określa NFZ.

Składki standardowe

Wysokość składek standardowych, po upływie okresu preferencyjnego są znacznie wyższe. Jest to spowodowane z jednej strony tym, że znacznie wyższa jest podstawa ich obliczania, a po drugie, dochodzą dodatkowe koszty, jak chociażby wspomniany wcześniej Fundusz Pracy.

W przypadku składek ZUS, które nie są płacone na warunkach preferencyjnych, tylko normalnych, podstawę ich wyliczenia stanowi 60% średniego wynagrodzenia podanego przez Główny Urząd Statystyczny na dany rok. W 2017 roku, średnie wynagrodzenie wynosi powyżej 4000 zł, a dokładnie 4263 złote. To powoduje, że podstawa wyliczenia składek wynosi 2557,80zł. Procentowo kształtują się one dokładnie tak samo, jak w przypadku składek preferencyjnych, zmiany dotyczą wyłącznie kwot:

• Emerytalne to 19,52% podstawy (499,28 zł)
• Rentowe 8% podstawy (204,62 zł)
• Chorobowe 2,45% podstawy (62,67 zł)
• Wypadkowe 1,9% podstawy (46,04 zł)
• Fundusz Pracy 2,45% (62,67 zł)

 

W sumie jest to przeszło 34% podstawy wynagrodzenia, co kwotowo daje sumę 875,28 zł.

Składki za pracownika

Wyliczenie składek za pracownika natomiast nie jest takie proste i wymaga nieco więcej zachodu. Co za tym idzie, warto zlecić to zadanie profesjonalnemu księgowemu, który po dokonaniu wszelkich obliczeń po prostu poda ostateczne i wiążące kwoty.

W przypadku składek ZUS odprowadzanych za pracownika część kosztów obciąża bowiem pracodawcę a część obciąża pracownika. Stąd właśnie u pracownika wynagrodzenie brutto i netto. Brutto jest to wynagrodzenie podstawowe przed odliczeniem podatków i składek do ZUS. Netto, to pieniądze, które pracownik otrzymuje już na konto po dokonaniu wszelkich potrąceń.

I tak, składki są w całości opłacane przez pracodawcę. Tyle, że środki na te składki częściowo pochodzą właśnie z kwoty brutto i ją obniżają, a częściowo są od niej niezależne i pochodzą ze środków pracodawcy. Tak to się kształtuje:

• Emerytalne to 19,52% – pół na pół obciąża pracownika (z jego pensji brutto) i pracodawcę
• Rentowe 8%  – 1,5% obciąża pracownika 6,5% obciąża pracodawcę
• Chorobowe 2,45% podstawy  – obciąża w całości pracownika
• Wypadkowe 1,9% podstawy  – obciąża w całości pracodawcę

Składki na Fundusz Pracy i pozostałe Fundusze w całości obciążają pracodawcę. W efekcie, przy pensji np. 3000 zł brutto, pracownik otrzymuje wypłatę w wysokości 2156,72 zł, a koszty pracodawcy sięgają kwoty 3618,30zł.