Od 7 kwietnia 2023 roku obowiązuje nowelizacja kodeksu pracy. W przepisach wprowadzono kilka kluczowych zmian, istotnych zarówno dla pracowników zdalnych, jak i stacjonarnych. Czego dotyczą nowe przepisy i z jakimi korzyściami dla pracowników się wiążą?
Praca zdalna w kodeksie pracy
Od kwietnia 2023 roku zapis o pracy zdalnej widnieje w kodeksie pracy – zastępuje on rozdział dot. telepracy. W związku z nowymi przepisami pracownicy mogą już wykonywać swoje obowiązki w całości w trybie zdalnym lub hybrydowym. Zgodnie z definicją praca ma być wykonywana częściowo lub w całości w miejscu, które wskazał pracownik, każdorazowo ustalanym z pracodawcą – np. pod adresem zamieszkania zatrudnionego. Pracownik może także przejść na tzw. home office w każdej chwili w trakcie trwania zatrudnienia – nie tylko podczas podpisywania umowy – a w nagłych, uzasadnionych sytuacjach, prosić o 24 dni pracy zdalnej na żądanie w ciągu roku. Praca zdalna opiera się na porozumieniu między przełożonym a osobą zatrudnioną. Według kodeksu pracy pracodawca jest ponadto zobowiązany do zapewnienia pracownikom zdalnym urządzeń, narzędzi oraz materiałów niezbędnych do pracy. Obowiązek dotyczy także ich serwisowania i konserwacji. W porozumieniu powinny zostać określone także zasady kontroli – przełożony ma bowiem teraz prawo kontrolować osoby pracujące zdalnie w celu sprawdzenia, czy wykonują oni swoje obowiązki zgodnie z zasadami BHP i odpowiednio chronią firmowe dane.
Zmiany w zakresie długości okresu próbnego
Po wprowadzeniu nowych przepisów zmieniła się także długość czasu próbnego. Zależy ona od długości planowanej współpracy pomiędzy pracodawcą a osobą zatrudnioną. W przypadku umów zawieranych na mniej niż pół roku obowiązuje teraz miesięczny okres próbny. Jeśli jednak mówimy o umowie o pracę na czas określony od 6 do 12 miesięcy, okres próbny wynosi 2 miesiące, a w pozostałych przypadkach – 3 miesiące.
Konieczność podawania przyczyny wypowiedzenia
W związku ze zmianą przepisów Kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek podania powodu wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony. Niezbędne jest również skonsultowanie jego przyczyny z zakładową organizacją związkową. W przypadku nieuzasadnionego, naruszającego prawa pracownika zwolnienia osoba, która otrzymała wypowiedzenie, może kwestionować je przed sądem pracy, a także domagać się odszkodowania i przywrócenia do pracy.
Dodatkowe przerwy w pracy
Zgodnie z nowymi przepisami do dobowego czasu pracy wprowadzono dodatkowe przerwy. Jeżeli czas pracy wynosi przynajmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do jednej 15-minutowej przerwy, z kolei w przypadku czasu pracy wynoszącego powyżej 9 godzin, może on skorzystać z dodatkowej przerwy, również 15-minutowej. Jeśli czas pracy jest dłuższy niż 16 godzin, pracownikowi przysługuje prawo do kolejnej przerwy, trwającej także co najmniej 15 minut. Co istotne, przerwy te wliczane są do czasu pracy.