Rozwój przedsiębiorstwa może iść w bardzo różnych kierunkach. Jednym z nich jest poszerzanie zakresu działalności czy też zdobywanie kolejnych rynków. Nowe rynki zaś mogą znajdować się na terenie kraju, w którym działa przedsiębiorstwo, ale także mogą znajdować się poza jego granicami. W tym drugim przypadku bardzo ważne jest nie tylko zrozumienie specyfiki klientów, specyfiki odbiorców, ale również poznanie i zrozumienie zasad i sposobów rozliczania tego rodzaju sprzedaży. Jest to bardzo istotne z punktu widzenia rozliczeń podatkowych.
Rozliczanie podatku VAT
Jednym z podatków, który należy rozliczyć jest podatek VAT, czyli podatek od towarów i usług. Prowadzenie sprzedaży za granicę na dużą skalę powoduje, że podatek ten musi zostać rozliczony w kraju, do którego towar ma zostać sprzedany.
Jeżeli jednak sprzedaż odbywa się detalicznie, jest na niewielka skalę, to wówczas VAT powinien zostać rozliczony w kraju sprzedawcy, w kraju nadania przesyłki. Szczegóły i wskazania odnośnie prowadzenia rozliczeń są precyzyjnie opisane w odpowiednich dokumentach regulujących zasady rozliczeń dotyczących sprzedaży zagranicznej.
Sprzedaż podmiotom gospodarczym
Sprzedaż zagraniczna może się odbywać zarówno dla innych podmiotów gospodarczych, jak i dla konsumentów nie prowadzących działalności. Jeżeli sprzedaż produktów odbywa się wobec innych podmiotów, które również znajdują się w Unii jest to proces wewnątrz wspólnotowej dostawy towarów. Jako taki jest on zwolniony z obowiązku odprowadzania podatku VAT, na przygotowywanych fakturach można więc zaznaczyć, że jest to sprzedaż z VAT na poziomie 0%. Takie rozwiązanie ma na celu nie tylko promowanie międzynarodowej wymiany towarów, ale również ujednolicenie stawek VAT, a tym samym usprawnienie prowadzonej sprzedaży.
Jeżeli jednak odbiorcą zakupywanego towaru jest osoba prywatna, nieprowadząca działalności gospodarczej, nie można zastosować 0% stawki VAT. To oznacza, że przedsiębiorca sprzedający do kraju docelowego powinien się tam zarejestrować jako podatnik podatku VAT. Zasada rozliczeń wspólnotowych mówi bowiem o tym, że podatek należy rozliczyć w miejscu konsumpcji. Co za tym idzie, rozliczyć należy się w miejscu, do którego towary są transportowane.
Wyjątki od reguły
Opisana powyżej reguła sprzedaży i opodatkowania w kraju docelowym nie jest jednak stosowana zawsze. Istnieją opisane wyjątki od tejże zasady.
Pierwszym wyjątkiem jest zakres sprzedaży. Jeżeli prowadzona sprzedaż jest niewielka, jest detaliczna lub jednorazowa, wówczas obowiązek opodatkowania znajduje się na terytorium nadawcy. Ten wyjątek został wprowadzony, by ułatwić przedsiębiorcom prowadzenie tego rodzaju sprzedaży. Jeżeli jest ona prowadzona na niewielką skalę, to konieczność rejestrowania w kraju docelowym i prowadzenia tam rozliczeń jest po prostu uciążliwa. Właśnie dlatego przepisy pozwalają uniknąć tych skomplikowanych formalności jeżeli sprzedaż nie jest duża. Jednocześnie, nie stanowi to dużego zakłócenia rozliczeń.
Jednakże określenie „sprzedaż na niewielką skalę” jest bardzo nieprecyzyjne. Właśnie dlatego ustawodawca wprowadził konkretne limity, które mówią o tym, kiedy przedsiębiorca ma do czynienia ze sprzedażą na niewielką skalę, a kiedy na dużą skalę. I tak, limit kwotowy został określony 100 tys. euro, przy czym państwa członkowskie mogą go zmniejszyć nawet do 35 tys. euro. Jest to wartość określona w skali roku podatkowego.
Państwa członkowskie mają możliwość samodzielnego określenia wysokości limitu w granicach między 35 – 100 tys. euro. Może więc się zdarzyć tak, że przedsiębiorca z Polski sprzedający swój towar do kilku krajów członkowskich i osiągający z tej sprzedaży takie same wyniki, w niektórych z tych państw będzie się musiał zarejestrować jako podatnik VAT, a w innych nie będzie musiał. Będzie to zależne właśnie od przyjętych przez dane kraje limitów. W tych w krajach, w których nie przekracza limitu, nie będzie musiał się rejestrować, w tych, w których przekroczy taka konieczność zaistnieje.